Ik zou alles in het spaans beginnen uitleggen omdat deze taal me ondertussen betoverd heeft.
Het beheerst mijn leven en gedachten.
Er is weeral een maand voorbijgevlogen, het doet me pijn omdat ik weet dat mijn verblijf hier snel voorbij zal zijn.
Maar het enige dat je daar aan kan doen is genieten van de tijd die je hebt en niet zitten zagen zoals ik bijna was begonnen haha.
De laatste 2 weken zoals sommige van jullie wel zullen weten was ik op 'midstay evaluation' met afs. Wat houdt dit in? Het zijn 2 dagen waar je praat (soms aan de hand van spelletjes) over de dingen die je zijn opgevallen uit peru. Thema's die aan bod kwamen waren: de vrouw in peru (omdat er hier machisme heerst, nu minder dan vroeger natuurlijk), het eten, het racisme ..
Best interessant om iedereen zijn kijk op de zaak te zien.
's Avonds hielden we dan nog eens een feestje in westerse stijl, zonder al de trompetmuziek en folklorische tonen.
Versta me niet verkeerd, de muziek hier is fantastisch, maar het deed me eventjes terug in België voelen. Een andere factor die daar misschien in heeft meegespeeld: we waren met 9 belgen op de bijeenkomst. Leve België !!
Uit alle delen van België waren er mensen, de dichtste zijnde Luka uit Lier. Was best vreemd om hem te leren kennen omdat hij heel hard lijkt op Yves. De zoon van Linda en mijn 'stiefbroer'.
Zijn stijl, zijn manier van doen, zijn haar,... haha was alleszinds grappig. Je zal het wel zien op de foto's als je tijd hebt.
Ik voelde me dus eigenlijk een beetje in center parks met mijn vrienden uit België. Best vreemd omdat dat natuurlijk niet het geval was.
Na deze 2 dagen gingen we dan met de groep naar Pichanaki. Dit is op 1 uur van de jungle en 11 uur van de hoofdstad. Daar hebben we een een toer gemaakt in de jungle, op zoek naar de waterval die we na 2 uur dan toch hadden gevonden. We genoten van de verfrissing want hier, in tegenstelling tot in België, is het soms tegen de 30 graden of meer. Het was leuk om al de mensen nog een terug te zien en andere mensen te leren kennen. De groep bestond namelijk uit de 16 waarmee ik aangekomen was op 19 augustus (lijkt een eeuw geleden) en 7 belgen die eind september waren aangekomen. We aten elke keer samen, deelden kamers in het hostel, .. geen beter manier om een band met iemand op te bouwen als je met hem/haar in een kamer wordt gedropt.
Eveneens hebben we met zijn alleen voor een nacht in Tarzans hut geslapen. Haha jaja Tarzan kennen ze hier ook. Het was eigenlijk echt mooi gemaakt.
Een huis van 3 verdiepingen helemaal uit bamboe, een dak met bananenbladeren. Er is een foto, maar die is vrij donker dus ik hoop dat je iets kan zien.
We werden verwelkomd met een kampvuur en de mensen die werkten in Tarzans hut in traditionele tarzankleren. Best grappig.
We gingen ook nog een school bezoeken. We gaven uitleg over onze landen en wat we hier deden. Stiekem begon deze uitstap een beetje op een promotietoer voor AFS te lijken..
De week liep op zijn einde en opnieuw was het afscheid geblazen. Dit is een van de dingen die ik echt niet leuk vindt. Je deelt dan een week of langer alles met iemand, of meerdere personen.
In een taal die je goed beheerst of misschien je moedertaal, zodat je je beter kan uitdrukken.
En dan na die week ga je dan weer allemaal je eigen weg. Ik weet dat ik veel van deze mensen niet meer ga zien in de tijd dat ik hier ben. Best spijtig want de groepssfeer was echt goed.
De mentaliteit van de mensen die ik heb leren via AFS ligt me ook gewoon ongeloofelijk.
Geen vooroordelen, dezelfde ideeen en vooruitzichten, een onuitgesproken vrijheid... fantastisch.
Om het teruggaan naar huis nog een beetje uit te stellen, en nog wat te genieten van mijn nieuw gewonnen vrijheid, besloot ik om met vrienden die ik hier had leren kennen naar Iquitos, de jungle te gaan.
Ik ging met een engelse, een duitser en een andere belgische: Jenny, Marius en Eugénie. Het begon met de eerste zelfstandige nacht in het hostel. We besloten om een stapje te zetten in het uitgaansleven van de hoofdstad, bekend in heel Peru natuurlijk. Eerst gingen we op restaurant om te vieren dat we de stap hadden gezet om zelf een reis te maken. Ik at pizza, haha natuurlijk niet het gezondste, maar amai wat had ik dat gemist.Nadien zijn we verschillende cafés gaan doen op zoek naar een goed plekje.
Snel gevonden uiteindelijk omdat er een overvloed was aan goede bars.
Het feit dat ik een 'gringa' (vreemdeling) ben had eindelijk zijn voordelen. Je leert mensen kennen die zelf ook op reis zijn, vrijwilligerswerk doen...
Tips en uitnodigingen, want dit soort mensen zijn altijd super open. Mensen van Nieuw-Zeeland, Australië, natuurlijk ook landen dichterbij zoals Holland (Puntje voor ons oma haha).
Nacht afgelopen en de volgende dag op weg naar het vliegtuig gestopt bij McDonals en Starbucks. Haha hoe westers of toeristisch kan je zijn, maar amai dat heeft gesmaakt.
Op het vliegtuig naar Iquitos (anderhalf uur) zat ik naast een meneer die voor de eerte keer op het vliegtuig zat. Had stiekem een beetje medelijden met hem.. telkens angstig uit het raam te kijken om te zien of we nog steeds rechtdoor in plaats van naar beneden gingen.
Besloot om hem wat te proberen calmeren en begon met hem te praten. Mijn goede daad van de dag voltooid, voelde me iets minder een toerist.
Dit in het algemeen is mijn doel. Ik ben geen 'gringa' meer en wil zo ook niet aangesproken of gezien worden. Ik woon nu al 3 maand in Peru, beheers de taal en ken de cultuur grotendeels.
Ik ben hier om het land in zijn geheel te zien, met alles erop en eraan. Niet enkel de toeristische dingen, ook de dingen die dieper gaan dan dit. En daarvoor voel ik met meer een inwoner van Peru en is het ook mijn doel om zo gezien te worden.
Aangekomen in Iquitos stond de man van onze reisorganisatie ons op te wachten. We hebben het echt getroffen met deze organisatie, ze waren bereid om alles voor ons te doen.
We bleven één nacht in de stad Iquitos om dan de volgende morgen in de ochtend de jungle in te trekken. We bezochten een drijvende markt die op een einde van het regenseizoen zelf een drijvende stad wordt, het water stijgt namelijk 6 meter. Het was super leuk om te zien. Hier een drijvend restaurant, daar een zagerij,.. beeld je het in (of kijk naar de foto's haha).
Nadien spullen afzetten in de lodge. Het dorpje waar we woonden had niet meer dan een dikke 50 inwoners en was dus heel speciaal voor mij. We gingen op één avond een gezin bezoeken. In het huis woonden 4 generaties samen: van oma tot achterkleinkind. De mannen waren niet thuis, ze waren uit om te werken. In dit gedeelte van Peru draagt de vrouw de broek in het huishouden wist de gids me te vertellen.
Ik weet niet goed waarom, maar de oma maakt een serieuze indruk op mij (in de positieve zin). Met wat je je kan inbeelden dat haar leven moet zijn geweest, is ze gelukkig met wat ze heeft en zal ze alles doen om je op je gemak te laten voelen. Ik voelde een serieuze bewondering voor haar. De foto zelf vindt ik ook heel mooi, het is een foto in de avond en de vrouw heeft blauwe kleren. Ze blijft in mijn geheugen gegrift.
Ik kreeg een beetje heimwee toen ik de voetbalgoals zag staan. Inderdaad papa en wouter, iedereen die voetbal adoreert, zelf in de jungle is voetbal aanwezig.
Nadien naar het eiland van de slangen. De foto's spreken voor zich. Ik heb een slang, een luiaard en een schilpad vastgehad. Heb papegaaien en kaimannen gezien ..
Ik heb altijd een heilige schrik gehad van slangen en dus heeft het enige tijd geduurd vooraleer ik de slang durfde aanraken. Eens dat ik dan over mijn schrik was gekomen en me openstelde voor de ervaring, was ik verkocht. De huid van de slang is zoiets speciaal en mooi. Ik had helemaal geen schrik meer en was in volle bewondering. Het was dan ook veilig om hem vast te pakken omdat hij geen giftanden meer had.
Heb eveneens een drankje geproeft dat de impotentie zou moeten tegengaan. Of het effectief werkt, wie zal het zeggen, het was alleszinds sterk.
Wordt vervolgd ...
Mis amigos y amigas de Perú
Een foto op het strand van Talara
vrijdag 28 november 2008
maandag 3 november 2008
Eindelijk voel in me nuttig
Hi,
om eventjes iedereen op de hoogte te stellen van mijn situatie hier, zodat jullie niet ongerust moeten zijn..
na regen komt namelijk altijd zonneschijn haha
Ik heb dus een nieuw werk gevonden.
Ik heb nog steeds mijn oud werk, maar dat is nu beperkt tot enkel maandag.
Dit houdt dus in dat ik opsta om 06.00 om om 07.05 te beginnen in mijn eerste school. Ik help met de uitspraak, het schrijven en het verstaan van het engels. Soms krijg ik ook de kans om zelf les te geven, leuk niet?
Dan terug te komen om 11.35 om snel te eten, mijn klas voor te bereiden, en terug te vertrekken naar de andere school. Daar onderwijs ik dan frans aan 4 verschillende klassen van 13.30 tot 18.30.
Goede oefening voor mij om al mijn talen uiteen te houden.
Vanaf vorige week werk ik dan de andere dagen in 'Manitos Trabajando'. http://manitostrabajando.org/areas.htm (De officiële site voor de geïntereseerden)
Het is een instelling voor kinderen van 9 tot 17 jaar oud, die werken op de markt (mercado).
Ze komen en gaan naar de instelling, afhangend van de uren dat ze moeten werken op de markt.
Deze kinderen leven in armoede. De ouders kiezen vaak voor kinderen om hen te laten werken zodat ze iets meer geld zouden hebben om het gezin te onderhouden. Andere hebben gewoon geen besef van voorbehoudsmiddelen.
Een jongetje dat ik aan het helpen was met zijn engels richte zich plots tot mij: 'Zeg dat je me wilt, dat je van me houdt..' Zijn moeder had hem gezegd dat ze hem nooit had gewild. Hartbreker.
In de instelling (ik noem het instelling want het is niet zoals een school) kunnen de kinderen genieten van een ontbijt en een middagmaal. Het enige dat ze moeten doen is zich wassen in de douche. Nooit in mijn leven had ik gedacht dat je een persoon zou moeten verplichten om in de douche te gaan. Ze zijn het niet gewoon, omdat ze vaak in hun 'huizen' deze faciliteiten niet hebben. De mensen van de instelling leren hen om zich dagelijks te douchen en dagelijk hun tanden te poetsen. Tandpasta en shampoo zijn luxe, en dus opnieuw iets dat ze moeten leren gebruiken. Soms gaat het zelfs zo ver, dat op een leeftijd van 8 jaar hun tanden zo slecht zijn, dat deze tijdens het eten beginnen te bloeden en de kinderen niet kunnen eten van de pijn.
Mijn hartje stond eventjes stil ..
Maar dus eventjes concreet: mijn werk bestaan erin de kinderen een hele hoop liefde te geven, hen aan te moedigen om naar school te blijven gaan, naar hun problemen luisteren, helpen met hun taken voor school, naar believen helpen in de keuken met het maken van het middagmaal(mijn moment van rust en vrede, eventjes ontspannen)..
Ik ben super blij op mijn werk en jah het is soms heel vermoeiend en uitputtend, maar ik doe nu iets nuttig en dat was is het belangrijkste voor mij.
om eventjes iedereen op de hoogte te stellen van mijn situatie hier, zodat jullie niet ongerust moeten zijn..
na regen komt namelijk altijd zonneschijn haha
Ik heb dus een nieuw werk gevonden.
Ik heb nog steeds mijn oud werk, maar dat is nu beperkt tot enkel maandag.
Dit houdt dus in dat ik opsta om 06.00 om om 07.05 te beginnen in mijn eerste school. Ik help met de uitspraak, het schrijven en het verstaan van het engels. Soms krijg ik ook de kans om zelf les te geven, leuk niet?
Dan terug te komen om 11.35 om snel te eten, mijn klas voor te bereiden, en terug te vertrekken naar de andere school. Daar onderwijs ik dan frans aan 4 verschillende klassen van 13.30 tot 18.30.
Goede oefening voor mij om al mijn talen uiteen te houden.
Vanaf vorige week werk ik dan de andere dagen in 'Manitos Trabajando'. http://manitostrabajando.org/areas.htm (De officiële site voor de geïntereseerden)
Het is een instelling voor kinderen van 9 tot 17 jaar oud, die werken op de markt (mercado).
Ze komen en gaan naar de instelling, afhangend van de uren dat ze moeten werken op de markt.
Deze kinderen leven in armoede. De ouders kiezen vaak voor kinderen om hen te laten werken zodat ze iets meer geld zouden hebben om het gezin te onderhouden. Andere hebben gewoon geen besef van voorbehoudsmiddelen.
Een jongetje dat ik aan het helpen was met zijn engels richte zich plots tot mij: 'Zeg dat je me wilt, dat je van me houdt..' Zijn moeder had hem gezegd dat ze hem nooit had gewild. Hartbreker.
In de instelling (ik noem het instelling want het is niet zoals een school) kunnen de kinderen genieten van een ontbijt en een middagmaal. Het enige dat ze moeten doen is zich wassen in de douche. Nooit in mijn leven had ik gedacht dat je een persoon zou moeten verplichten om in de douche te gaan. Ze zijn het niet gewoon, omdat ze vaak in hun 'huizen' deze faciliteiten niet hebben. De mensen van de instelling leren hen om zich dagelijks te douchen en dagelijk hun tanden te poetsen. Tandpasta en shampoo zijn luxe, en dus opnieuw iets dat ze moeten leren gebruiken. Soms gaat het zelfs zo ver, dat op een leeftijd van 8 jaar hun tanden zo slecht zijn, dat deze tijdens het eten beginnen te bloeden en de kinderen niet kunnen eten van de pijn.
Mijn hartje stond eventjes stil ..
Maar dus eventjes concreet: mijn werk bestaan erin de kinderen een hele hoop liefde te geven, hen aan te moedigen om naar school te blijven gaan, naar hun problemen luisteren, helpen met hun taken voor school, naar believen helpen in de keuken met het maken van het middagmaal(mijn moment van rust en vrede, eventjes ontspannen)..
Ik ben super blij op mijn werk en jah het is soms heel vermoeiend en uitputtend, maar ik doe nu iets nuttig en dat was is het belangrijkste voor mij.
maandag 20 oktober 2008
Estoy combiando
Hola otra vez
Acá todo es bien, el otro día estuve pensando de mi vida y creo que ahorita estoy feliz con todo como es. Tengo mis amigos y amigas en Bélgica pero estoy también disfrutando de Perú. Por eso quiero decir gracias a todo las gentes que tenían confianza en mí antes de venir acá.
Ahora estoy también curiosa como estas en Bélgica naturalmente. Por eso dime algunas cosas de tu vida que puedo saber que ustedes son bien.
Mi vida acá esta cambiando …
Mijn leven hier is aan het veranderen ...
Ik ben juist terug van mijn werk en vindt een gaatje om aan jullie te denken en jullie iets te laten weten van ondertussen, mijn dagelijkse routine.
Ik werk nog steeds in de 2 scholen, maar dat gaat waarschijnlijk snel veranderen.
Het is namelijk zo dat in de school waar ik in de namiddag werk, ik 30 miuten, of misschien iets meer, les geef.
Ze verwachten ons om hen te helpen met hun taal en zelfvertrouwen.
Dus ik doe wat me wordt opgedragen en sta braafjes de basis van de franse grammatica uit te leggen. Na mijn uitleg wordt er verwacht dat ik met hen praat, zodat ze zich beter op hun gemak voelen en dus zo hun zelfvertrouwen groeit.
Maar na mijn les zit ik 30 minuten met mijn vingertjes te draaien op een stoeltje in de hoek. Ze namelijk hun eigen lessen om te volgen. Het werd na 1.5 maand toch wel een beetje frustrerend, dus besloten ik en de zweedse iets te ondernemen.
We zijn zelf ander werk gaan zoeken. We hebben ouderlingentehuizen bezocht, gingen een school bezoeken op het platteland (vrij schrijnende situatie daar) ..
Een beetje ontmoedigd omdat onze zoektocht in sullana niets had opgeleverd, gingen we naar onze verantwoordelijke. Eveneens met niet veel hoop, omdat deze vrouw heel wisselend is. De ene dag is ze geïntereseerd, de andere dag niet.
We hadden geluk, legden onze situatie uit en hopen nu te kunnen gaan werken in een weeshuis of het rode kruis in Piura.
We hopen niet te veel want teleurstelling staat te glimlachen achter de hoek, maar we wachten af.
Dat is eignelijk één van de belangrijkste dingen in mijn leventje hier momenteel. De zoektocht naar een nuttige job, waarbij ik mensen kan helpen en zelf misschien ook iets kan leren.
Mijn werk nu maakte me op een bepaalde manier zo ongelukkig. Het weten dat, na al de tijd die jij er hebt ingestoken de mensen er toch niets mee gaan doen, of zelf geen moeite doen om te leren, deed een beetje pijn. De mensen op mijn werk hebben mij niet eens nodig, en ik voel me daardoor zo onnuttig en heb ik eveneens het gevoel dat ik mijn tijd daar aan het verdoen ben.
Maja nu ga ik dus stoppen met zagen want er de hemel is blauw en vol voorspoed.
Het is vandaag een dag zoals alle andere. Nu is het 10.52 en de zon begint echt warm te worden. Elke dag zon van 06.30 tot 18.00 ongeveer, met een soms ondragelijke piek om 12-14 uur. Ik ben echt benieuwd hoe het voor ons gaat aflopen in de zomer haha. Ik vrees een beetje dat ik ga smelten.
Mijn familie is nog steeds super fantastisch. We blijven groeien en delen met elkaar.
Het afgelopen weekend, waren mijn vrienden van thombes op bezoek en ze vertelden over hun families en werk. Ze wonen in het platteland, één heeft geen stromend water en de andere heeft een moeder die roddels over haar verspreid. Ik heb het dus zeer goed getroffen. Soms had ik gewenst dat ik misschien in een arme gezin had gewoond...
Om de cultuur en de reële situatie in peru meer te beleven, maar ik ga mijn leven hier echt niet beklagen. Ik heb de vrijheid en de mogelijkheid om elk weekend, als de kans zich voordoet, een nieuwe stad te bezoeken, en zal dus alle nodig cultuur die ik nodig heb beleven op die manier.
Het weekend van 12 okt. hebben we Cajamarca bezocht. Eventje heel kort, het is de stad waar de inka Athualpa regeerde over zijn rijk, en eveneens de stad waar de eerste strijd met het spaanse leger was.
Er waren dus vanalles dingen te zien, de kamer waar hij werd vastgehouden, ongeloofelijk veel kerken (een aanradertje voor ons oma, knipoog), maar vooral fantastische natuur en cultuur.
Het ligt in de sierra, het gebergt, op een hoogte van 1800 meter. Nog niet echt hoog voor Peru (vraag maar aan Wouter, hij zat op een 4.500 of misschien wel meer) maar zeker mooi.
Er is een legende in deze stad, dat op de top van één van de bergen in het midden van de stad, de inka zijn stoel 'silla' had om over zijn rijk uit te kijken. Deze hebben we bezocht en amai wat een uitzicht. Fantastisch. Ook de vrouwen in Cajamarca lopen nog rond in traditionele kleren, een beetje te vergelijken met Cuzco alleen in het in Cuzco nog meer.
Foto's en massaal meer uitleg volgt in België.
Maar dus zoals eerder in het spaanse stukje.. hoe gaat alles in mijn lief Belgiëlandje? De globale economische crisis heeft hopenlijk nog niet teveel sporen nagelaten?
Hoe is het met de studenten en de werkende mensen? Mensen die verhuizen of mensen die recent op kot zijn gegaan? Interessante reizen of huisdieren die zwanger zijn? Haha noem maar op ... ik ben nieuwsgierig.
Pero ahora tengo que descansar un ratito.
Que te vayas bien y suerte, Beso
Acá todo es bien, el otro día estuve pensando de mi vida y creo que ahorita estoy feliz con todo como es. Tengo mis amigos y amigas en Bélgica pero estoy también disfrutando de Perú. Por eso quiero decir gracias a todo las gentes que tenían confianza en mí antes de venir acá.
Ahora estoy también curiosa como estas en Bélgica naturalmente. Por eso dime algunas cosas de tu vida que puedo saber que ustedes son bien.
Mi vida acá esta cambiando …
Mijn leven hier is aan het veranderen ...
Ik ben juist terug van mijn werk en vindt een gaatje om aan jullie te denken en jullie iets te laten weten van ondertussen, mijn dagelijkse routine.
Ik werk nog steeds in de 2 scholen, maar dat gaat waarschijnlijk snel veranderen.
Het is namelijk zo dat in de school waar ik in de namiddag werk, ik 30 miuten, of misschien iets meer, les geef.
Ze verwachten ons om hen te helpen met hun taal en zelfvertrouwen.
Dus ik doe wat me wordt opgedragen en sta braafjes de basis van de franse grammatica uit te leggen. Na mijn uitleg wordt er verwacht dat ik met hen praat, zodat ze zich beter op hun gemak voelen en dus zo hun zelfvertrouwen groeit.
Maar na mijn les zit ik 30 minuten met mijn vingertjes te draaien op een stoeltje in de hoek. Ze namelijk hun eigen lessen om te volgen. Het werd na 1.5 maand toch wel een beetje frustrerend, dus besloten ik en de zweedse iets te ondernemen.
We zijn zelf ander werk gaan zoeken. We hebben ouderlingentehuizen bezocht, gingen een school bezoeken op het platteland (vrij schrijnende situatie daar) ..
Een beetje ontmoedigd omdat onze zoektocht in sullana niets had opgeleverd, gingen we naar onze verantwoordelijke. Eveneens met niet veel hoop, omdat deze vrouw heel wisselend is. De ene dag is ze geïntereseerd, de andere dag niet.
We hadden geluk, legden onze situatie uit en hopen nu te kunnen gaan werken in een weeshuis of het rode kruis in Piura.
We hopen niet te veel want teleurstelling staat te glimlachen achter de hoek, maar we wachten af.
Dat is eignelijk één van de belangrijkste dingen in mijn leventje hier momenteel. De zoektocht naar een nuttige job, waarbij ik mensen kan helpen en zelf misschien ook iets kan leren.
Mijn werk nu maakte me op een bepaalde manier zo ongelukkig. Het weten dat, na al de tijd die jij er hebt ingestoken de mensen er toch niets mee gaan doen, of zelf geen moeite doen om te leren, deed een beetje pijn. De mensen op mijn werk hebben mij niet eens nodig, en ik voel me daardoor zo onnuttig en heb ik eveneens het gevoel dat ik mijn tijd daar aan het verdoen ben.
Maja nu ga ik dus stoppen met zagen want er de hemel is blauw en vol voorspoed.
Het is vandaag een dag zoals alle andere. Nu is het 10.52 en de zon begint echt warm te worden. Elke dag zon van 06.30 tot 18.00 ongeveer, met een soms ondragelijke piek om 12-14 uur. Ik ben echt benieuwd hoe het voor ons gaat aflopen in de zomer haha. Ik vrees een beetje dat ik ga smelten.
Mijn familie is nog steeds super fantastisch. We blijven groeien en delen met elkaar.
Het afgelopen weekend, waren mijn vrienden van thombes op bezoek en ze vertelden over hun families en werk. Ze wonen in het platteland, één heeft geen stromend water en de andere heeft een moeder die roddels over haar verspreid. Ik heb het dus zeer goed getroffen. Soms had ik gewenst dat ik misschien in een arme gezin had gewoond...
Om de cultuur en de reële situatie in peru meer te beleven, maar ik ga mijn leven hier echt niet beklagen. Ik heb de vrijheid en de mogelijkheid om elk weekend, als de kans zich voordoet, een nieuwe stad te bezoeken, en zal dus alle nodig cultuur die ik nodig heb beleven op die manier.
Het weekend van 12 okt. hebben we Cajamarca bezocht. Eventje heel kort, het is de stad waar de inka Athualpa regeerde over zijn rijk, en eveneens de stad waar de eerste strijd met het spaanse leger was.
Er waren dus vanalles dingen te zien, de kamer waar hij werd vastgehouden, ongeloofelijk veel kerken (een aanradertje voor ons oma, knipoog), maar vooral fantastische natuur en cultuur.
Het ligt in de sierra, het gebergt, op een hoogte van 1800 meter. Nog niet echt hoog voor Peru (vraag maar aan Wouter, hij zat op een 4.500 of misschien wel meer) maar zeker mooi.
Er is een legende in deze stad, dat op de top van één van de bergen in het midden van de stad, de inka zijn stoel 'silla' had om over zijn rijk uit te kijken. Deze hebben we bezocht en amai wat een uitzicht. Fantastisch. Ook de vrouwen in Cajamarca lopen nog rond in traditionele kleren, een beetje te vergelijken met Cuzco alleen in het in Cuzco nog meer.
Foto's en massaal meer uitleg volgt in België.
Maar dus zoals eerder in het spaanse stukje.. hoe gaat alles in mijn lief Belgiëlandje? De globale economische crisis heeft hopenlijk nog niet teveel sporen nagelaten?
Hoe is het met de studenten en de werkende mensen? Mensen die verhuizen of mensen die recent op kot zijn gegaan? Interessante reizen of huisdieren die zwanger zijn? Haha noem maar op ... ik ben nieuwsgierig.
Pero ahora tengo que descansar un ratito.
Que te vayas bien y suerte, Beso
donderdag 2 oktober 2008
Hola a todos
Hola a todos
¿Qué tal? Yo estoy bien, Perú es maravilloso.
Cada día yo trabaja los mañanas en el colegio Chanel y en los tardes trabajo en un otro colegio, Vedruna. En Chanel trabajo con chicos y chicas de 9 hasta 15 años. Enseño inglés, para mi muy divertido porque ahora estoy un poco como una profesora. En Vedruna ayudo con mujeres que no han terminando el colegio, además enseño francés.
Reisjes. Ik ben dit weekend met mijn zus en haar vriend(geliefde) naar Trujilo geweest.
Trujilo ligt op 7 uur van Sullana dus we zijn vertrokken vrijdagavond om 23.45 zodat we konden reisen in de nacht.
We komen dus aan om 6 uur de volgende morgen en bevriezen bijna, haha mopje.
Het verschil in temperatuur is wel degelijk heel groot en dus hadden we ons verschanst in de wachtzaal van de busmaatschappij tot we werden opgehaald door de nonkel van mijn zus.
Daar aangekomen kennisgemaakt met de familie, opnieuw zeer vriendelijke mensen. Elk onthaal in een ander gezin is warm en je voelt je direct welkom. Het enige grappige maar soms vervelende is dat het is zoals een bandje dat je afspeelt elke keer weer. 'Ik ben van België, ik heb 2 broers ...'
Nadat we wat hadden geslapen en gingen we weer op stap. Eerst gingen we naar Chan Chan, Peru heeft veel verschillende culturen. Onder andere de Inca's, Moche,..
Chan Chan is van de Moche cultuur. Ik heb foto's gezet op mijn site met mijn foto's. Foto's van de monumenten. Echt waar super impressionant, dat de mensen in die tijd dingen konden bouwen die door de eeuwen mee gaan. Stiekem waren zij even slim als ons nu, haha, op een of andere manier.
Chan Chan is verspreid over heel Trujilo. Het bestaan uit 4 delen. Drie delen zijn echt 'gebouwen' en dan heb je ook nog een deel in het museum.
Het was heel mooi, maar het mooiste was voor mij toch het plein met het water (zie foto). Het diende vroeger als irrigatiesysteem. Andere dingen zoals bijvoorbeeld het graf van de vroeger keizer. Op zich het graf is niet zo mooi, maar de informatie erbij was wel interessant. De uitleg ging als volgt: wanneer de keizer stierf werden zijn vrouwen, inderdaad meervoud, samen met hem begraven. In Peru is er een cultuur waar de man centraal staat, nu natuurlijk veel minder tot amper afhangend van de familie en cultuur, maar vroeger was dit dus echt wel zo.
Archeologen hebben dit vastgesteld omdat rond het graf van 1 man, de keizer, +/- 46 vrouwen begraven waren. Indrukwekkend nummer niet? Echt vreemd en eigenlijk best eng als je weet dat sommige van de vrouwen levend zijn begraven.
Het museum was ook wel leuk omdat je dus de achtergrond krijgt van de hele situatie. In het museum waren er ook foto's van hoe ze dachten dat het was vroeger, hoe groot het rijk geweest moet zijn, typische keramieken potten en kannen en andere interessante dingen. Foto's opnieuw op de site.
Na de 4 delen waren we toch redelijk moe en besloten we om ergens rustig te gaan eten. We trokken naar het strand. Wauw. Ik kon mijn ogen niet geloven, ok niet zo speciaal misschien, maar voor mij was het echt een schitterend moment. De kracht van de natuur, de simpele schoonheid en dergelijk. Het was een goed idee om daar te gaan eten, eventjes ergens gaan zitten en opladen. We aten seviche, één van de typische gerechten hier, een soort vis. Ik leer het eten, want in het begin was ik toch niet zo een grote fan.
De peruvianen zijn echt trots op hun eten, en daar hebben ze gelijk in. Al het eten is super kleurrijk, gevarieerd en natuurlijk ook lekker.
Ook de eerste keer dat ik pisco heb geprobeerd, een alkoholisch drankje van hier, het is gemaakt met kaneel, citroen, rum en nog andere dingen. Leuk om nieuwe dingen uit te proberem, de cultuur blijft maar op me afkomen, zo een grote diversiteit.
Na het eten zijn we wat gaan wandelen op het strand, de golven bewonderen, en wat winkeltjes bekijken. Een rustig moment om bij stil te staan, iets dat mijn hoofd terug helemaal rustig maakte na de overdosis geschiedenis in de voormiddag, haha.
's Avonds gingen we naar het winkelcentrum, om wat te kunnen rondlopen en iets te gaan eten.
Ok, ik weet het is niet zo gezond, maar we zijn McDonalds gaan eten. Haha ik heb zo genoten van mijn frietjes omdat die toch het dichtste bij de Belgische frietjes kwamen, ze hebben hier niet echt frieten zoals bij ons. Voor mij dus 'A little taste of home'.
Nog eens een goed stuk vlees (bij wijze van spreken natuurlijk) omdat ze hier van vlees eigenlijk voornamelijk kip eten, en zij zien het niet als vlees. Eén keer per week eten ze vlees. Dit omdat te veel vlees eten niet goed. Weer een weetje, en we blijven bijleren.
Na het eten zijn we naar een plaatselijk concert geweest 'Expo Rock'. Toevallig de avond dat wij er waren was er een concert en de inkom was niet zo duur (de foto's zijn duidelijk denk ik) mocht ik niet missen.
Hehe het is toch wat anders dan hoe is het gewoon ben. Mensen in deftige kleren die rondlopen met een plateau met bier. Als je dus bier wilt ga je erheen betaal je hem en je krijgt je drank, een lopende bar dus eigenlijk. Best goed gevonden, maar ik weet niet of het zo veilig is als een paar mensen teveel gedronken hebben. Voor de rest, mijn idee van de kleding in peru moet ik toch ook serieus aanpassen. Ik met mijn primitieve idee dat ze allemaal zouden rondlopen in kleding typisch voor de folklore, ik zat er serieus naast.
De meisjes lopen rond op naaldhakken, dragen strakke jeans, laag uitgesneden tops, .. De jongens afhangend van hun stijl, maar ook echt anders dan ik had verwacht. Stiekem had ik het gevoel terug in België te zijn. Uiterlijk is hier net zo belangrijk als bij ons in het westen. Waarom ik in het begin dacht dat het anders zou zijn weet ik niet zo goed. Het is gewoon, altijd als je foto's ziet van peru, zijn het foto's met kleding vol met warme kleuren en mooie leren sandalen of schoenen, naar eigenlijk is het niet meer dan normaal.
De muziek was alleszinds super goed. Nu dat ik hier gitaar aan het leren spelen ben, groeit mijn waardering voor muziek met de dag. En om eerlijk te zijn, haha, was deze al redelijk groot.
Jaja, ik ben gitaar aan het leren spelen. Een professor in de school waar ik in de voormiddag les geef, had me aangeboden om me lessen te geven, dat aanbod heb ik snel aangenomen.
Verwacht niet te veel als ik terugkom haha, dit nog maar het begin.
Maar dus op het concert, wanneer de frontman van de band een solo op zijn gitaar begon te spelen, was ik verloren. Wauw ik hoop dat ik ook ooit zo goed kan spelen, ik kon bijna niet ademen, om het wat meliger te maken. Neen, kortom het was betoverend.
Snel naar huis daarna, want de volgende dag opnieuw veel te bezien.
De volgende dag gingen we naar Huaca del Sol y de la Luna. Dit zijn tempels van nog een andere peruviaanse cultuur uit de oudheid, je kan je waarschijnlijk nu een beetje inbeelden hoe verwarrend het soms is. Maar enfin, het was echt super mooi. De kleuren op elke muur zijn nog origineel want deze tempels of gebouwen, worden bewaard in de staat zoals ze zijn, ze worden geconserveerd, niet gerestaureerd. Voor mij geeft dit toch een meerwaarde aan het geheel.
Chan Chan leek voor mij ineens zo namaakbaar en dit zo puur. De tempels stonden in een hele mooie omgeving van woestijn en donkere bergen, die zich afzetten tegen de blauwe hemel (zie foto).
Buiten dit probeer ik zoveel mogelijk te zien in mijn tijd hier, ik ben dan ook heel dankbaar dat ik in dit gezin woon. Ze hebben het beter dan de gemiddelde peruviaan en daarvoor kan mijn zus mij vergezellen wanneer ik ergens naartoe wil. Eigenlijk stellen zij alles voor, dat bespaart me veel denkwerk.
Ondertussen ben ik met de zweedse, ondertussen iemand die ik niet meer kan missen in mijn Peruviaans leven, mijn trip aan het plannen voor na mijn 6 maanden hier.
Het bezichtigen van alle typische dingen die Peru, Peru maken: Machu Pichu, Titicaca, Nazca,..
Als jullie dus toevallig informatie over deze plaatsen hebben of misschien handige tips, twijfel niet en laat het me weten.
Het is ineens een goede oefening voor mijn spaans, want we moeten communiceren met hotels, prijzen afspreken, bussen regelen .. You get the picture.
Haha nog een ander grappig ding, alleszinds voor mij, ik ben Harry Potter in het spaans aan het lezen. Beeld je in, echt grappig (divertido) en zeker een goede oefening.
Maarja ik denk dat ik min of meer ben uitgepraat, je krijgt toch niet alles gezegd wat je wilt zeggen via internet. Als je vragen hebt, vraag maar en tot de volgende.
Dikke kussen
Eventjes een opmerking: Ik heb nog meer foto's, maar vanwege het 'niet mogen weten van haar ouders dat ze een geliefde heeft' heb ik niet alle foto's op mijn site kunnen zetten. Eens terug in België kan je dus nog meer foto's verwachten.
¿Qué tal? Yo estoy bien, Perú es maravilloso.
Cada día yo trabaja los mañanas en el colegio Chanel y en los tardes trabajo en un otro colegio, Vedruna. En Chanel trabajo con chicos y chicas de 9 hasta 15 años. Enseño inglés, para mi muy divertido porque ahora estoy un poco como una profesora. En Vedruna ayudo con mujeres que no han terminando el colegio, además enseño francés.
Vertaling:
Elke dag werk ik in de morgenden in de school Chanel en in de namiddagen werk ik in een andere school, Vedruna. In Chanel werk ik met jongens en meisjes van 9 tot 15 jaar. Ik onderwijs engels, voor mij is het leuk want ik ben nu een beetje zoals een lerares. In Vedruna help ik meisjes of zelfs vrouwen die hun school niet hebben afgemaakt, eveneens onderwijs ik frans.
Ik ga nu verdergaan in nederlands want anders gaat het schrijven van dit blogbericht echt veel te lang duren. Eerst en vooral sorry dat het zolang heeft geduurd sinds mijn laatste bericht.Het leven hier heeft nu zijn gangetjes gevonden met zoals eerder vermeld een drukke dag van 07.05 tot 18.30. Maar alles goed, ik geniet en ben blij dat ik kan helpen.Mijn band met mijn familie gaat steeds beter en voel me hier dus nog steeds goed en misschien zelfs nog beter dan ervoor.
Reisjes. Ik ben dit weekend met mijn zus en haar vriend(geliefde) naar Trujilo geweest.
Trujilo ligt op 7 uur van Sullana dus we zijn vertrokken vrijdagavond om 23.45 zodat we konden reisen in de nacht.
We komen dus aan om 6 uur de volgende morgen en bevriezen bijna, haha mopje.
Het verschil in temperatuur is wel degelijk heel groot en dus hadden we ons verschanst in de wachtzaal van de busmaatschappij tot we werden opgehaald door de nonkel van mijn zus.
Daar aangekomen kennisgemaakt met de familie, opnieuw zeer vriendelijke mensen. Elk onthaal in een ander gezin is warm en je voelt je direct welkom. Het enige grappige maar soms vervelende is dat het is zoals een bandje dat je afspeelt elke keer weer. 'Ik ben van België, ik heb 2 broers ...'
Nadat we wat hadden geslapen en gingen we weer op stap. Eerst gingen we naar Chan Chan, Peru heeft veel verschillende culturen. Onder andere de Inca's, Moche,..
Chan Chan is van de Moche cultuur. Ik heb foto's gezet op mijn site met mijn foto's. Foto's van de monumenten. Echt waar super impressionant, dat de mensen in die tijd dingen konden bouwen die door de eeuwen mee gaan. Stiekem waren zij even slim als ons nu, haha, op een of andere manier.
Chan Chan is verspreid over heel Trujilo. Het bestaan uit 4 delen. Drie delen zijn echt 'gebouwen' en dan heb je ook nog een deel in het museum.
Het was heel mooi, maar het mooiste was voor mij toch het plein met het water (zie foto). Het diende vroeger als irrigatiesysteem. Andere dingen zoals bijvoorbeeld het graf van de vroeger keizer. Op zich het graf is niet zo mooi, maar de informatie erbij was wel interessant. De uitleg ging als volgt: wanneer de keizer stierf werden zijn vrouwen, inderdaad meervoud, samen met hem begraven. In Peru is er een cultuur waar de man centraal staat, nu natuurlijk veel minder tot amper afhangend van de familie en cultuur, maar vroeger was dit dus echt wel zo.
Archeologen hebben dit vastgesteld omdat rond het graf van 1 man, de keizer, +/- 46 vrouwen begraven waren. Indrukwekkend nummer niet? Echt vreemd en eigenlijk best eng als je weet dat sommige van de vrouwen levend zijn begraven.
Het museum was ook wel leuk omdat je dus de achtergrond krijgt van de hele situatie. In het museum waren er ook foto's van hoe ze dachten dat het was vroeger, hoe groot het rijk geweest moet zijn, typische keramieken potten en kannen en andere interessante dingen. Foto's opnieuw op de site.
Na de 4 delen waren we toch redelijk moe en besloten we om ergens rustig te gaan eten. We trokken naar het strand. Wauw. Ik kon mijn ogen niet geloven, ok niet zo speciaal misschien, maar voor mij was het echt een schitterend moment. De kracht van de natuur, de simpele schoonheid en dergelijk. Het was een goed idee om daar te gaan eten, eventjes ergens gaan zitten en opladen. We aten seviche, één van de typische gerechten hier, een soort vis. Ik leer het eten, want in het begin was ik toch niet zo een grote fan.
De peruvianen zijn echt trots op hun eten, en daar hebben ze gelijk in. Al het eten is super kleurrijk, gevarieerd en natuurlijk ook lekker.
Ook de eerste keer dat ik pisco heb geprobeerd, een alkoholisch drankje van hier, het is gemaakt met kaneel, citroen, rum en nog andere dingen. Leuk om nieuwe dingen uit te proberem, de cultuur blijft maar op me afkomen, zo een grote diversiteit.
Na het eten zijn we wat gaan wandelen op het strand, de golven bewonderen, en wat winkeltjes bekijken. Een rustig moment om bij stil te staan, iets dat mijn hoofd terug helemaal rustig maakte na de overdosis geschiedenis in de voormiddag, haha.
's Avonds gingen we naar het winkelcentrum, om wat te kunnen rondlopen en iets te gaan eten.
Ok, ik weet het is niet zo gezond, maar we zijn McDonalds gaan eten. Haha ik heb zo genoten van mijn frietjes omdat die toch het dichtste bij de Belgische frietjes kwamen, ze hebben hier niet echt frieten zoals bij ons. Voor mij dus 'A little taste of home'.
Nog eens een goed stuk vlees (bij wijze van spreken natuurlijk) omdat ze hier van vlees eigenlijk voornamelijk kip eten, en zij zien het niet als vlees. Eén keer per week eten ze vlees. Dit omdat te veel vlees eten niet goed. Weer een weetje, en we blijven bijleren.
Na het eten zijn we naar een plaatselijk concert geweest 'Expo Rock'. Toevallig de avond dat wij er waren was er een concert en de inkom was niet zo duur (de foto's zijn duidelijk denk ik) mocht ik niet missen.
Hehe het is toch wat anders dan hoe is het gewoon ben. Mensen in deftige kleren die rondlopen met een plateau met bier. Als je dus bier wilt ga je erheen betaal je hem en je krijgt je drank, een lopende bar dus eigenlijk. Best goed gevonden, maar ik weet niet of het zo veilig is als een paar mensen teveel gedronken hebben. Voor de rest, mijn idee van de kleding in peru moet ik toch ook serieus aanpassen. Ik met mijn primitieve idee dat ze allemaal zouden rondlopen in kleding typisch voor de folklore, ik zat er serieus naast.
De meisjes lopen rond op naaldhakken, dragen strakke jeans, laag uitgesneden tops, .. De jongens afhangend van hun stijl, maar ook echt anders dan ik had verwacht. Stiekem had ik het gevoel terug in België te zijn. Uiterlijk is hier net zo belangrijk als bij ons in het westen. Waarom ik in het begin dacht dat het anders zou zijn weet ik niet zo goed. Het is gewoon, altijd als je foto's ziet van peru, zijn het foto's met kleding vol met warme kleuren en mooie leren sandalen of schoenen, naar eigenlijk is het niet meer dan normaal.
De muziek was alleszinds super goed. Nu dat ik hier gitaar aan het leren spelen ben, groeit mijn waardering voor muziek met de dag. En om eerlijk te zijn, haha, was deze al redelijk groot.
Jaja, ik ben gitaar aan het leren spelen. Een professor in de school waar ik in de voormiddag les geef, had me aangeboden om me lessen te geven, dat aanbod heb ik snel aangenomen.
Verwacht niet te veel als ik terugkom haha, dit nog maar het begin.
Maar dus op het concert, wanneer de frontman van de band een solo op zijn gitaar begon te spelen, was ik verloren. Wauw ik hoop dat ik ook ooit zo goed kan spelen, ik kon bijna niet ademen, om het wat meliger te maken. Neen, kortom het was betoverend.
Snel naar huis daarna, want de volgende dag opnieuw veel te bezien.
De volgende dag gingen we naar Huaca del Sol y de la Luna. Dit zijn tempels van nog een andere peruviaanse cultuur uit de oudheid, je kan je waarschijnlijk nu een beetje inbeelden hoe verwarrend het soms is. Maar enfin, het was echt super mooi. De kleuren op elke muur zijn nog origineel want deze tempels of gebouwen, worden bewaard in de staat zoals ze zijn, ze worden geconserveerd, niet gerestaureerd. Voor mij geeft dit toch een meerwaarde aan het geheel.
Chan Chan leek voor mij ineens zo namaakbaar en dit zo puur. De tempels stonden in een hele mooie omgeving van woestijn en donkere bergen, die zich afzetten tegen de blauwe hemel (zie foto).
Buiten dit probeer ik zoveel mogelijk te zien in mijn tijd hier, ik ben dan ook heel dankbaar dat ik in dit gezin woon. Ze hebben het beter dan de gemiddelde peruviaan en daarvoor kan mijn zus mij vergezellen wanneer ik ergens naartoe wil. Eigenlijk stellen zij alles voor, dat bespaart me veel denkwerk.
Ondertussen ben ik met de zweedse, ondertussen iemand die ik niet meer kan missen in mijn Peruviaans leven, mijn trip aan het plannen voor na mijn 6 maanden hier.
Het bezichtigen van alle typische dingen die Peru, Peru maken: Machu Pichu, Titicaca, Nazca,..
Als jullie dus toevallig informatie over deze plaatsen hebben of misschien handige tips, twijfel niet en laat het me weten.
Het is ineens een goede oefening voor mijn spaans, want we moeten communiceren met hotels, prijzen afspreken, bussen regelen .. You get the picture.
Haha nog een ander grappig ding, alleszinds voor mij, ik ben Harry Potter in het spaans aan het lezen. Beeld je in, echt grappig (divertido) en zeker een goede oefening.
Maarja ik denk dat ik min of meer ben uitgepraat, je krijgt toch niet alles gezegd wat je wilt zeggen via internet. Als je vragen hebt, vraag maar en tot de volgende.
Dikke kussen
Eventjes een opmerking: Ik heb nog meer foto's, maar vanwege het 'niet mogen weten van haar ouders dat ze een geliefde heeft' heb ik niet alle foto's op mijn site kunnen zetten. Eens terug in België kan je dus nog meer foto's verwachten.
maandag 29 september 2008
Mijn adres
Hi mensen
en langer bericht volgt later, morgen ofzo.
Nu volgt mijn adres van hier, iets dat ik eigenlijk al veel langer had moeten doen :)
ok maar dus
mijn adres is:
Urbanizacion Jardin Mza. 1-2 Lote 16
Sullana, Piura, Peru
Voor alle mensen die een berichtjes willen sturen. Ik denk dat ik dat namelijk ook ga doen, leuk om een brief te krijgen niet? :)
Maar er zit wel een vertraging van 2 weken op de brief, dus als het echt nodig is, doe het dan op tijd. Groetjes en een dikke kus
en langer bericht volgt later, morgen ofzo.
Nu volgt mijn adres van hier, iets dat ik eigenlijk al veel langer had moeten doen :)
ok maar dus
mijn adres is:
Urbanizacion Jardin Mza. 1-2 Lote 16
Sullana, Piura, Peru
Voor alle mensen die een berichtjes willen sturen. Ik denk dat ik dat namelijk ook ga doen, leuk om een brief te krijgen niet? :)
Maar er zit wel een vertraging van 2 weken op de brief, dus als het echt nodig is, doe het dan op tijd. Groetjes en een dikke kus
donderdag 11 september 2008
Ok hier ben ik nog eens
Hi allemaal, s weeral eventjes geleden he.Ik zit hier nu exact 3 weken en 5 dagen. Best vreemd want het lijkt veel korter.Ik begin nu al te vrezen dat mijn verblijf hier, voorbij zal zijn voor ik het weet, maja daar gaan we niet teveel over nadenken. Maar het doet me wel beseffen dat ik van elk moment moet genieten, of het een slecht of een goed moment is maakt niet uit, het maakt deel uit van de ervaring.
Gisteren mijn eerste peruviaanse voetbalmatch meegemaakt, Argentinië-Peru. Het is de nationale sport (zoals in zoveel landen), maar de mensen zijn schitterend om te zien tijdens de match.Ik heb de match gezien samen met mijn broer van hier.
Vol spanning, op de nagels bijtend, vloekend bij elke fout gemaakt door de spelers.
Uiteindelijk ik denk in de 80ste minuut scoort Argentinië tegen, opspringend uit de zetel de kamer verlatend en 5 minuten later terug binnenkomend leer ik mijn broer weer een beetje beter kennen. Haha, best grappig.
Gefrustreerd kijkt hij dan naar de rest van de match, denkend dat het spel gespeeld is.
De 90ste minuut is gepasseerd, we zijn in blessuretijd en dan ineens .......... GOAL
hahahah de peruvianen scoren in de 92ste minuut. Het is een wonder en we doen samen een vreugdedansje rond de tv haha. Weeral een nieuwe ervaring en we blijven bijleren.
Ondertussen is het werkleven hier ook begonnen. Het is weer iets anders, maar het is leuk om bezig te zijn. Ik werk in de namiddag van 13.30 tot 18.30 in een schooltje. Deze week is het eigenlijk gewoon een beetje inwerken en elke klas afgaan om je voor te stellen: mijn land, mijn familie, de normen en waarden in ons land,.. Wel leuk om de mensen wat te kunnen vertellen over je thuis. Enkel het feit dat de westerse wereld wordt gezien als beter stoort me soms. Nadat ik en de zweedse onze uitleg hadden gedaan in de eeste klas, begon de leerkracht onze landen te vergelijken met peru. Dat onze politieke systemen veel beter zijn, dat in onze landen de jongeren werken voor hun geld (zoals ik in de bakker), ...
Het is waar, maar je kun 2 landen niet gewoon vergelijken. Wij zijn niet beter, ze zijn zijn niet slechter en blabla.
Het is niet gemakkelijk om gewoon als vrijwilliger te worden beschouwd. Een voorbeeld (gemakkelijker om je voor te stellen als je de foto's al hebt gezien). Toen ik en Alma naar het feest van de school gingen voor de 30ste verjaardag, zaten we in het begin op de 2de rij met andere mensen van de school te praten. Toen kwam Nury, en zei dat we op de eerte rij moesten gaan zitten, 'de ererij'. Dat was zo vervelend, ok ook wel een beetje leuk, maar je wilt gewoon mengen met iedereen en niet worden gezien als een superster. We zaten daar helemaal vanvoor, met ze'n tweetjes en de andere vertegenwoordigers van de school, niet tussen het 'gewone volk'. Maja het was waarschijnlijk gewoon goed bedoeld.
Verder over de letterlijke dingen van het werk. Zoals eerder gezegd werk ik in de namiddag. De eerste dagen waren vrij stom, maja wat verwacht je van de eerste week.
We krijgen les Nury, van de mama van Alma de zweedse. Zij onderwijst meisjes die hun lager onderwijs, of middelbare school zoals wij het noemen, niet hebben afgemaakt.
Op deze manier kunnen ze toch nog een professie leren. Hoe gaat dat nu in zijn werk ..
Maandag hebben ze de theorie moeten instuderen tijdens de les en ze daarna in groepjes moeten presenteren zodat Nury zeker was dar ze alles verstonden en dergelijk.
De volgende dag doen ze dan de toepassingen. Best grappig, want we moesten ons heel de namiddag gedragen als kleine kinderen. Dit wel te verstaan om in de geest van het kind te kruipen. We moesten allemaal tekeningen inkleuren, opdrachten doen met blokjes, .. haha.
Nadien volgde de analyse. Hoe voelde je je als je aan het kleuren was? Hoe heb je deze opdracht gedaan?
Als je het achteraf bekijkt, is het misschien nog nuttig. Maar als je een hele dag hebt zitten kleuren, kasteeltjes bouwen en dergelijk, voel je je toch een beetje belachelijk. Haha.
Wat Alma en ik nu gaan doen is het volgende: deze week stellen we ons voor aan alle klassen. Haha best spannend voor mij omdat mijn spaans toch nog niet alles is, maar hier thuis heb ik veel steun van iedereen. Mijn broer kan amper wachten om de dingen die ik maak te verbeteren haha. Maja dus tekstje gemaakt, van buiten geleerd en jah daar gaan we.
Vandaag nog de 2 laatste klassen.
Vanaf maandag gaan we dan zelf ook les geven, Alma Engels en ik Frans.
De Engelse klassen zullen beginnen met de basis en dan uitbreiden naar dingen gerelateerd tot het verzorgen van kinderen. Ik ga enkel de basis aanleren in het Frans en eerlijk gezegd vindt ik dat wat spijtig maja .. we zien het van de goede kant.
Voor de rest alles goed hier, niet echt speciale dingen.
Ik pas me stilletjes aan en begin dit te zien als een tweede thuis, een veilige haven in het beetje gevaarlijke sullana. Elke dag kruip ik dieper in de historie van peru, in het spaans, maar zeker en vast ook in mijn eigen.
Je opsluiten in je kamer wanneer je een mindere dag hebt, is hier geen optie. Ik leer dus bij, haha, en doe alles stapje per stapje.
Gisteren was het misschien wel eventjes schrikken. Alma, mijn beste vriendin hier, was een beetje ziek. Ik woon in een ander huis en kon de situatie niet goed inschatten toen Nury ineens belde om te vragen of ik snel wou afkomen met mijn voorraad pillen die ik haha als dokterdochter altijd bij heb. Ik snel naar boven, omkleden want ik liep hier gezellig rond in pijama, alle pillen in mijn zak gepropt en snel de deur uit.
Daar aangekomen, ik snel naar Alma haar kamer, ok ze zag een beetje bleek, maar ze keek naar mij en zei. 'They are overreacting'
Haha ok dan. Alma had haar regels, en ze had buikpijn haha.
Misschien had ze ook wat koorts, we weten niet goed wat het was, maar het belangrijkste is dat alles goed met haar is.
Weer iets nieuws, het praten met de dokter. Ik ben eigenlijk echt blij dat ik ouders heb die mij allebei wat hebben meegegeven van hun vak. Haha, ok niet veel, maja ik weet toch iets meer van pillen dan de gemiddelde mens denk ik. Ik dus aan het babbelen met de dokter van hier, een analyse aan het maken, best grappig. Ik was best fier op mezelf, het spaans gaat dus steeds beter en beter.
Nu zijn jullie weer allemaal 'up to speed', ik hoop dat alles daar goed gaat
en ja, er is al bijna een maand voorbij, dus see you soon
XX Karen
Gisteren mijn eerste peruviaanse voetbalmatch meegemaakt, Argentinië-Peru. Het is de nationale sport (zoals in zoveel landen), maar de mensen zijn schitterend om te zien tijdens de match.Ik heb de match gezien samen met mijn broer van hier.
Vol spanning, op de nagels bijtend, vloekend bij elke fout gemaakt door de spelers.
Uiteindelijk ik denk in de 80ste minuut scoort Argentinië tegen, opspringend uit de zetel de kamer verlatend en 5 minuten later terug binnenkomend leer ik mijn broer weer een beetje beter kennen. Haha, best grappig.
Gefrustreerd kijkt hij dan naar de rest van de match, denkend dat het spel gespeeld is.
De 90ste minuut is gepasseerd, we zijn in blessuretijd en dan ineens .......... GOAL
hahahah de peruvianen scoren in de 92ste minuut. Het is een wonder en we doen samen een vreugdedansje rond de tv haha. Weeral een nieuwe ervaring en we blijven bijleren.
Ondertussen is het werkleven hier ook begonnen. Het is weer iets anders, maar het is leuk om bezig te zijn. Ik werk in de namiddag van 13.30 tot 18.30 in een schooltje. Deze week is het eigenlijk gewoon een beetje inwerken en elke klas afgaan om je voor te stellen: mijn land, mijn familie, de normen en waarden in ons land,.. Wel leuk om de mensen wat te kunnen vertellen over je thuis. Enkel het feit dat de westerse wereld wordt gezien als beter stoort me soms. Nadat ik en de zweedse onze uitleg hadden gedaan in de eeste klas, begon de leerkracht onze landen te vergelijken met peru. Dat onze politieke systemen veel beter zijn, dat in onze landen de jongeren werken voor hun geld (zoals ik in de bakker), ...
Het is waar, maar je kun 2 landen niet gewoon vergelijken. Wij zijn niet beter, ze zijn zijn niet slechter en blabla.
Het is niet gemakkelijk om gewoon als vrijwilliger te worden beschouwd. Een voorbeeld (gemakkelijker om je voor te stellen als je de foto's al hebt gezien). Toen ik en Alma naar het feest van de school gingen voor de 30ste verjaardag, zaten we in het begin op de 2de rij met andere mensen van de school te praten. Toen kwam Nury, en zei dat we op de eerte rij moesten gaan zitten, 'de ererij'. Dat was zo vervelend, ok ook wel een beetje leuk, maar je wilt gewoon mengen met iedereen en niet worden gezien als een superster. We zaten daar helemaal vanvoor, met ze'n tweetjes en de andere vertegenwoordigers van de school, niet tussen het 'gewone volk'. Maja het was waarschijnlijk gewoon goed bedoeld.
Verder over de letterlijke dingen van het werk. Zoals eerder gezegd werk ik in de namiddag. De eerste dagen waren vrij stom, maja wat verwacht je van de eerste week.
We krijgen les Nury, van de mama van Alma de zweedse. Zij onderwijst meisjes die hun lager onderwijs, of middelbare school zoals wij het noemen, niet hebben afgemaakt.
Op deze manier kunnen ze toch nog een professie leren. Hoe gaat dat nu in zijn werk ..
Maandag hebben ze de theorie moeten instuderen tijdens de les en ze daarna in groepjes moeten presenteren zodat Nury zeker was dar ze alles verstonden en dergelijk.
De volgende dag doen ze dan de toepassingen. Best grappig, want we moesten ons heel de namiddag gedragen als kleine kinderen. Dit wel te verstaan om in de geest van het kind te kruipen. We moesten allemaal tekeningen inkleuren, opdrachten doen met blokjes, .. haha.
Nadien volgde de analyse. Hoe voelde je je als je aan het kleuren was? Hoe heb je deze opdracht gedaan?
Als je het achteraf bekijkt, is het misschien nog nuttig. Maar als je een hele dag hebt zitten kleuren, kasteeltjes bouwen en dergelijk, voel je je toch een beetje belachelijk. Haha.
Wat Alma en ik nu gaan doen is het volgende: deze week stellen we ons voor aan alle klassen. Haha best spannend voor mij omdat mijn spaans toch nog niet alles is, maar hier thuis heb ik veel steun van iedereen. Mijn broer kan amper wachten om de dingen die ik maak te verbeteren haha. Maja dus tekstje gemaakt, van buiten geleerd en jah daar gaan we.
Vandaag nog de 2 laatste klassen.
Vanaf maandag gaan we dan zelf ook les geven, Alma Engels en ik Frans.
De Engelse klassen zullen beginnen met de basis en dan uitbreiden naar dingen gerelateerd tot het verzorgen van kinderen. Ik ga enkel de basis aanleren in het Frans en eerlijk gezegd vindt ik dat wat spijtig maja .. we zien het van de goede kant.
Voor de rest alles goed hier, niet echt speciale dingen.
Ik pas me stilletjes aan en begin dit te zien als een tweede thuis, een veilige haven in het beetje gevaarlijke sullana. Elke dag kruip ik dieper in de historie van peru, in het spaans, maar zeker en vast ook in mijn eigen.
Je opsluiten in je kamer wanneer je een mindere dag hebt, is hier geen optie. Ik leer dus bij, haha, en doe alles stapje per stapje.
Gisteren was het misschien wel eventjes schrikken. Alma, mijn beste vriendin hier, was een beetje ziek. Ik woon in een ander huis en kon de situatie niet goed inschatten toen Nury ineens belde om te vragen of ik snel wou afkomen met mijn voorraad pillen die ik haha als dokterdochter altijd bij heb. Ik snel naar boven, omkleden want ik liep hier gezellig rond in pijama, alle pillen in mijn zak gepropt en snel de deur uit.
Daar aangekomen, ik snel naar Alma haar kamer, ok ze zag een beetje bleek, maar ze keek naar mij en zei. 'They are overreacting'
Haha ok dan. Alma had haar regels, en ze had buikpijn haha.
Misschien had ze ook wat koorts, we weten niet goed wat het was, maar het belangrijkste is dat alles goed met haar is.
Weer iets nieuws, het praten met de dokter. Ik ben eigenlijk echt blij dat ik ouders heb die mij allebei wat hebben meegegeven van hun vak. Haha, ok niet veel, maja ik weet toch iets meer van pillen dan de gemiddelde mens denk ik. Ik dus aan het babbelen met de dokter van hier, een analyse aan het maken, best grappig. Ik was best fier op mezelf, het spaans gaat dus steeds beter en beter.
Nu zijn jullie weer allemaal 'up to speed', ik hoop dat alles daar goed gaat
en ja, er is al bijna een maand voorbij, dus see you soon
XX Karen
woensdag 10 september 2008
Nog foto's
http://yuriko-nicolth.hi5.com/friend/photos/displayPhotoUser.do?photoId=2473246964&ownerId=33252350&albumId=234264090
ok niet verschieten dit is de site van een van de meisjes hier in peru, dus ik weet niet wat er allemaal op de site staat, maar er staan dus ook foto's op van onze trip naar talara.
Talara is op anderhalf uur van waar ik woon en we zijn daar met de spaanse lessen naartoe gegaan om met de jongeren daar te leren praten. Om de taal van de peruviaanse jongeren te leren kennen en dergelijk. Het was een leuk uitstapje hehe. Op mijn site op flickr staan er ook foto's. Kus
ok niet verschieten dit is de site van een van de meisjes hier in peru, dus ik weet niet wat er allemaal op de site staat, maar er staan dus ook foto's op van onze trip naar talara.
Talara is op anderhalf uur van waar ik woon en we zijn daar met de spaanse lessen naartoe gegaan om met de jongeren daar te leren praten. Om de taal van de peruviaanse jongeren te leren kennen en dergelijk. Het was een leuk uitstapje hehe. Op mijn site op flickr staan er ook foto's. Kus
maandag 1 september 2008
zondag 31 augustus 2008
De nieuwe woonsituatie
Hallo opnieuw
heel hard bedankt voor alle mailtjes die ik krijg
echt leuk, ik zal proberen zoveel mogelijk te antwoorden.
Zoals je ziet heb ik vandaag 3 berichten gepost, beetje vreemd waarschijnlijk maar het waren berichten van vroeger die ik nog niet op de blog had gezet.
Nu dus nog het echte nieuws
Ik zit eindelijk in mijn definitief gezin
en wat voor een gezin, echt fantastisch.
Ik heb zoals eerder vermeld een zus van 23, ze is super lief en staat altijd paraat om te helpen, eigenlijk kan ik dat zeggen over iedereen in dit gezin. Het is handig om spaans te leren ondat ze ook engels en frans kan spreken en om eventjes in een gemakkelijkere taal verder te spreken.
De mama is super, ze zorgt voor mijn handdoeken, mijn kleren, vraagt om de zoveel tijd of alles wel in orde is, ze is zo begaan met mij.
De broer is 27 en spreekt vloeiend engels, hij is een beetje mijn tolk op sommige momenten, best grappige situaties.
De familie zegt wel dat ze ervan verschieten dat ik al zoveel versta, en iets minder spreek maar toch al veel voor een kleine 2 weken. Het is een duwtje in de rug om het steeds beter te doen.
De papa is ook super lief, hehe k ben echt met mijn gat in de boter gevallen denk ik.
Hij probeert echt om mij op mijn gemak te laten voelen door soms zo grapjes te vertellen enzo.
Ik was dan ook gisteren verbaasd dat hij ineens vragen begon te stellen over de positie van groot brittanië en frankrijk in de europese unie. Met wat hulp van mijn broer ben ik erin geslaagd het uit te leggen
ik voel me een beetje trots haha
Het huis is ongeloofelijk, kun je me geloven als ik zeg dat het groter is dan ons huis thuis. Ik heb gewoon een heel verdiep voor mijn eigen, haha.
Het is zo dat 2 jaar geleden toen ze het huis aan het bouwen waren dat de kamers op het dak al klaar waren, maar de rest van het huis nog niet.
Ze woonden dus daar op het dak, in kamers zoals mijn slaapkamer thuis (zodat je het je mss een beetje kan voorstellen).
Toen alles klaar was gingen ze beneden wonen en nu woont een kuisvrouw in een van de vertrekken op het dak samen met mij.
Omdat de kuisvrouw momenteel vakantie heeft, heb ik het hele 'dakappartement' voor mijn eigen. Te gek voor woorden.
Ik heb in mijn slaapkamer 2 bedden zoals eerder ook al eens gezegd, een tv, een eigen badkamer,...
Het is best leuk om hier te vertoeven, maar het laat je wel duidelijk zien dat een verschillende klassen zijn in peru, sullana. Net zoals in belgië.
Ook het eten is verschillend.
Hier eten ze meer fruit en groeten, terwijl in het andere gezin ze echt de dingen aten die ze nodig hadden om gezond te blijven: eieren, melk, veel rijst haha wel lekker daar niet van.
Het is dus op sommige vlakken niet zo verschillend van belgië.
Ik eet hier veel dingen die ik nog nooit had gegeten, papaja bijvoorbeeld, ik geniet en leer bij en beloof dat ik eens iets zal koken als ik terug ben.
Mis jullie allemaal. Vanaf nu kunnen jullie ook een sms ofzo sturen
mijn nummer is 005173/969739380
005173 is het netnummer van sullana
groetjes
heel hard bedankt voor alle mailtjes die ik krijg
echt leuk, ik zal proberen zoveel mogelijk te antwoorden.
Zoals je ziet heb ik vandaag 3 berichten gepost, beetje vreemd waarschijnlijk maar het waren berichten van vroeger die ik nog niet op de blog had gezet.
Nu dus nog het echte nieuws
Ik zit eindelijk in mijn definitief gezin
en wat voor een gezin, echt fantastisch.
Ik heb zoals eerder vermeld een zus van 23, ze is super lief en staat altijd paraat om te helpen, eigenlijk kan ik dat zeggen over iedereen in dit gezin. Het is handig om spaans te leren ondat ze ook engels en frans kan spreken en om eventjes in een gemakkelijkere taal verder te spreken.
De mama is super, ze zorgt voor mijn handdoeken, mijn kleren, vraagt om de zoveel tijd of alles wel in orde is, ze is zo begaan met mij.
De broer is 27 en spreekt vloeiend engels, hij is een beetje mijn tolk op sommige momenten, best grappige situaties.
De familie zegt wel dat ze ervan verschieten dat ik al zoveel versta, en iets minder spreek maar toch al veel voor een kleine 2 weken. Het is een duwtje in de rug om het steeds beter te doen.
De papa is ook super lief, hehe k ben echt met mijn gat in de boter gevallen denk ik.
Hij probeert echt om mij op mijn gemak te laten voelen door soms zo grapjes te vertellen enzo.
Ik was dan ook gisteren verbaasd dat hij ineens vragen begon te stellen over de positie van groot brittanië en frankrijk in de europese unie. Met wat hulp van mijn broer ben ik erin geslaagd het uit te leggen
ik voel me een beetje trots haha
Het huis is ongeloofelijk, kun je me geloven als ik zeg dat het groter is dan ons huis thuis. Ik heb gewoon een heel verdiep voor mijn eigen, haha.
Het is zo dat 2 jaar geleden toen ze het huis aan het bouwen waren dat de kamers op het dak al klaar waren, maar de rest van het huis nog niet.
Ze woonden dus daar op het dak, in kamers zoals mijn slaapkamer thuis (zodat je het je mss een beetje kan voorstellen).
Toen alles klaar was gingen ze beneden wonen en nu woont een kuisvrouw in een van de vertrekken op het dak samen met mij.
Omdat de kuisvrouw momenteel vakantie heeft, heb ik het hele 'dakappartement' voor mijn eigen. Te gek voor woorden.
Ik heb in mijn slaapkamer 2 bedden zoals eerder ook al eens gezegd, een tv, een eigen badkamer,...
Het is best leuk om hier te vertoeven, maar het laat je wel duidelijk zien dat een verschillende klassen zijn in peru, sullana. Net zoals in belgië.
Ook het eten is verschillend.
Hier eten ze meer fruit en groeten, terwijl in het andere gezin ze echt de dingen aten die ze nodig hadden om gezond te blijven: eieren, melk, veel rijst haha wel lekker daar niet van.
Het is dus op sommige vlakken niet zo verschillend van belgië.
Ik eet hier veel dingen die ik nog nooit had gegeten, papaja bijvoorbeeld, ik geniet en leer bij en beloof dat ik eens iets zal koken als ik terug ben.
Mis jullie allemaal. Vanaf nu kunnen jullie ook een sms ofzo sturen
mijn nummer is 005173/969739380
005173 is het netnummer van sullana
groetjes
Moe maar gelukkig
hi allemaalhier alles goed ben wel super moe deze week 2 feestjes gehad van de school waar ik ga werken echt wel leuk omdat ik heb kunnen proeven van de peruviaanse muziek en traditionele klederdracht maja voor dit feest hadden we de vorige nacht met onze mama van hier, Nury, wel gewerkt tot 3 uur dusja dat zorgt mede voor de vermoeidheidhet constant moeten concentreren is ook vermoeiendje probeert de mensen te verstaan, zelf te spreken, zien dat je niet wordt bestolen en dergelijkeook ben ik het slapen in 1 bed echt zo beu haha altijd knien tegen je als je slaapt, soms wakker worden als de andere zich verplaatst ..tja er waren ook echt super veel muggen gisteren en plots stond onze papa in de kamer echt vreemd maja morgen niets te doen dus waarschijnlijk haha als ik kan ga ik de hele dag slapen. vandaag gaan we met de andere afs mensen naar een restaurant en naar de films wel leuk om zo eens een stop te zetten in het leren en eens te kiezen voor het vermaak maja alles goed hoor zoals dus eerder gezegd zit ik dus nog steeds in het gezin van Alma (de zweedse), normaal had ik al een 4 dagen ofzo bij het andere gezin moeten zijn maja dat snap ik allemaal niet zo goed waarom het enige dat ik snap is dat ze in Lima was voor medische testen enzoje leert hier wel dat je niets mag verwachten, niet enkel slecht, want het kan ook beter zijn maar ja ik dacht deze week elke dag dat ik naar mijn familie zou gaan en dus ja dat was niet zo
Voorlopige huis
Omdat een paar mensen hebben gevraagd over een beschrijving van mijn huis volgt deze nu:
Ik woon in een huis dat misschien even groot is al heel onze eerste verdieping thuis, daarmee bedoel ik dus de keuken, de living, de gang bij de voordeur en alles op die verdieping.Dat is dus eigenlijk niet zo groot, maar dat stoort zeker niet.
Omdat Nury, mijn voorlopige mama, 3 kinderen heeft is alles geschilderd in felle kleuren
De keuken is buiten, misschien om de vliegen enzo buiten te houden. Maar vrees niet, er zijn hier eigelijk echt niet veel vliegen of muggen. Ik heb er alleszinds in ons huis nog geen gezien haha.
We hebben een klein tuintje van misschien 2 meter op 1, maar daar hangt meestal de was in te drogen. Momenteel slaap ik samen met de zweedse in 1 bed. Wel spijtig en soms onconfortabel, haha maar zo gezellig. We zelfs hebben al gewoonten haha: de ene nacht krijgt zij het kussen en de volgende nacht ik, echt grappige scenario's. Geen nood, morgen ga ik naar mijn eigen gezin, heb ik zelf 2 bedden. eentje voor mij en een ander om het zweeds meisje als gast te hebben.k zal de kindjes wel missen hoor, het is een beetje stom dat je dan zo een band opbouwt met mensen die je dan later moet verlaten echt wel spijtig.
het spaans ok. ik versta eignelijk echt bijna alles, ik denk dat het komt door het feit dat ik ook frans ken. Het spreken echter gaat nog een stuk minder.soms wel frustrerend, vooral omdat ik nu mijn eerste les achter de rug heb. sloeg vrij hard tegen omdat ik dacht dat we echt grammatica enzo zouden leren maja da is dus niet zo. We hebben ons moeten voorstellen.. eindelijk iets dat ik al kan, en daarna hebben we op de computer vanalle oefeningen gedaan, gokken dus eigenlijk. Hopenlijk doen we morgen wel grammatica. De mensen hier zijn heel leuk, super lief en heel geduldig, haha gelukkig voor dat laatste.Maarja alles goed dus hier, als je vragen hebt mag je ze dus zeker doormailen ofzo maarja een gewoon mailtje mag ook hoor altijd leuk om te lezen (hint)
foto's komen nog maar dat duurt heel lang om te downloaden omdat het internet hier niet zo super is
Ik woon in een huis dat misschien even groot is al heel onze eerste verdieping thuis, daarmee bedoel ik dus de keuken, de living, de gang bij de voordeur en alles op die verdieping.Dat is dus eigenlijk niet zo groot, maar dat stoort zeker niet.
Omdat Nury, mijn voorlopige mama, 3 kinderen heeft is alles geschilderd in felle kleuren
De keuken is buiten, misschien om de vliegen enzo buiten te houden. Maar vrees niet, er zijn hier eigelijk echt niet veel vliegen of muggen. Ik heb er alleszinds in ons huis nog geen gezien haha.
We hebben een klein tuintje van misschien 2 meter op 1, maar daar hangt meestal de was in te drogen. Momenteel slaap ik samen met de zweedse in 1 bed. Wel spijtig en soms onconfortabel, haha maar zo gezellig. We zelfs hebben al gewoonten haha: de ene nacht krijgt zij het kussen en de volgende nacht ik, echt grappige scenario's. Geen nood, morgen ga ik naar mijn eigen gezin, heb ik zelf 2 bedden. eentje voor mij en een ander om het zweeds meisje als gast te hebben.k zal de kindjes wel missen hoor, het is een beetje stom dat je dan zo een band opbouwt met mensen die je dan later moet verlaten echt wel spijtig.
het spaans ok. ik versta eignelijk echt bijna alles, ik denk dat het komt door het feit dat ik ook frans ken. Het spreken echter gaat nog een stuk minder.soms wel frustrerend, vooral omdat ik nu mijn eerste les achter de rug heb. sloeg vrij hard tegen omdat ik dacht dat we echt grammatica enzo zouden leren maja da is dus niet zo. We hebben ons moeten voorstellen.. eindelijk iets dat ik al kan, en daarna hebben we op de computer vanalle oefeningen gedaan, gokken dus eigenlijk. Hopenlijk doen we morgen wel grammatica. De mensen hier zijn heel leuk, super lief en heel geduldig, haha gelukkig voor dat laatste.Maarja alles goed dus hier, als je vragen hebt mag je ze dus zeker doormailen ofzo maarja een gewoon mailtje mag ook hoor altijd leuk om te lezen (hint)
foto's komen nog maar dat duurt heel lang om te downloaden omdat het internet hier niet zo super is
donderdag 28 augustus 2008
GESLAAGD
haha, ok, dit heeft niet echt iets te maken met peru
misschien een beetje omdat ik hierdoor als ik kan en wil langer kan blijven in peru
IK BEN GESLAAGD VOOR MIJN HEREXAMENS
allemaal echt super super hard bedankt voor de steun, de kaarsjes die zijn gebrand ... alles ¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡
nu kan het hier echt voor mij beginnen
dikke dikke kus
misschien een beetje omdat ik hierdoor als ik kan en wil langer kan blijven in peru
IK BEN GESLAAGD VOOR MIJN HEREXAMENS
allemaal echt super super hard bedankt voor de steun, de kaarsjes die zijn gebrand ... alles ¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡
nu kan het hier echt voor mij beginnen
dikke dikke kus
zaterdag 23 augustus 2008
Eindelijk een berichtje naar de buitenwereld
Hi allemaal, ik hoop dat alles goed gaat daar.
Euhm waar moet ik beginnen.
Ik ben nu 5 dagen in peru. De eerste 2 dagen hebben we doorgebracht in een buitenwijk van lima. Een soort jeugdhuis. Beetje bij beetje kwamen alle afs'ers aan. Echt zalige mensen.
De eerste dag hebben we zo goed als niet gedaan, gebabbeld en geslapen, omdat er die dag nog veel afs'ers moesten aankomen. Wel goed omdat je dan de mensen leert kennen en ook mensen lert kennen om mee met te gaan reizen.
We zaten er met verschillende nationaliteiten: Fransen, Duitsres, Zweden, Britse, Zwitsreland.. best grappig al die talen door elkaar.
De volgende dag nog veel info gekregen en dan 's avonds op de bus naar piura. Dit is dicht bij Sullana waar ik nu woon.
Ik zit dus nu in een gezin in sullana. Niet mijn gezin maar het gezin van een zweedse, alma, omdat mijn moeder nog in lima zit. Ze is aan het wachten op resultaten van een medisch onderzoek. Ik vraag me af of ze ziek is. Ik hoop het niet.
De eerste dagen waren tot nu toe al leuk. Je krijgt ook gewoon niet de kans om na te denken of mensen te missen, misschien maar beter zo.
Kortom alles goed, maaqr ik ga nu terug naar de familie want anders ben ik niet beleefd. Als je berichtjes ofzo zil sturen, normaal is dat in orde tegen maandag maar nu heeft dat dus weinig zin.
ti amo mes amigas et mes amigos et si me familia.
hasta luego (tot snel)
Euhm waar moet ik beginnen.
Ik ben nu 5 dagen in peru. De eerste 2 dagen hebben we doorgebracht in een buitenwijk van lima. Een soort jeugdhuis. Beetje bij beetje kwamen alle afs'ers aan. Echt zalige mensen.
De eerste dag hebben we zo goed als niet gedaan, gebabbeld en geslapen, omdat er die dag nog veel afs'ers moesten aankomen. Wel goed omdat je dan de mensen leert kennen en ook mensen lert kennen om mee met te gaan reizen.
We zaten er met verschillende nationaliteiten: Fransen, Duitsres, Zweden, Britse, Zwitsreland.. best grappig al die talen door elkaar.
De volgende dag nog veel info gekregen en dan 's avonds op de bus naar piura. Dit is dicht bij Sullana waar ik nu woon.
Ik zit dus nu in een gezin in sullana. Niet mijn gezin maar het gezin van een zweedse, alma, omdat mijn moeder nog in lima zit. Ze is aan het wachten op resultaten van een medisch onderzoek. Ik vraag me af of ze ziek is. Ik hoop het niet.
De eerste dagen waren tot nu toe al leuk. Je krijgt ook gewoon niet de kans om na te denken of mensen te missen, misschien maar beter zo.
Kortom alles goed, maaqr ik ga nu terug naar de familie want anders ben ik niet beleefd. Als je berichtjes ofzo zil sturen, normaal is dat in orde tegen maandag maar nu heeft dat dus weinig zin.
ti amo mes amigas et mes amigos et si me familia.
hasta luego (tot snel)
zondag 17 augustus 2008
Gewoonweg zalig
Hi, ok, haha de titel zegt het al hoe ik me op dit moment voel.Nog 2 nachten slapen en ik vertrek.Het mooie is wel dat door een speling van 'het lot' ik mijn zus van daar al heb gesproken.Ik was vandaag ijverig terug achter mijn bureau gekropen om te herhalen voor mijn exaam van morgen, en omdat de oplossingen voor veel oefeningen op de blackboard van onze school staan, stond mijn computer aan. MSN stond ook aan.Misschien niet zo een goede zet voor de concentratie maar het had nog niet voor problemen gezorgd.Plots meld een zeker 'Vivien' zich aan. Ik al fronsend 'euhm wie is da nu weer'.Toen viel mijn euro (haha domme mop).Het is mijn zus van in peru !!!Ik snel een scherm geopend en met veel nieuwsgierigheid 'ola ... 'Zij antwoord iets in het spaans. Ik in volle 'paniek' en vreugde snel naar Tom zijn kamer.'Help (haha), ik ben aan het spreken met mijn zus van in Peru, maar ik kan geen spaans haha wa nu .. 'Ik snel terug naar mijn kamer Tom een beke verbaasd achterlatend.Ze was ondertussen al in het engels tegen mij begonnen, omdat er geen reactie kwam.VREEMD MOMENTZoveel emoties, vreugde hahaha te bizar voor woorden.Maja we hebben daarna nog een klein uurtje gebabbeld.Ik heb ontdekt, ik had namelijk niet zoveel informatie gekregen van afs, dat mijn broer en zus nog beiden in het ouderlijk huis wonen.Zij zelf, Vivien, spreekt spaans, engels en frans en haar broer spreekt ook engels. Goed meegenomen niet ?Ik dus helemaal gerustgesteld terug aan mijn leerstof herhalen begonnen. Jah probleem, niet geconcentreed meer...haha dan maar een ijsje gaan eten.Hasta luego.
dinsdag 22 juli 2008
Afscheidsfeest voor de familie
Hi jullie krijgen allemaal nog wel een mails enzo
maar als je toevallig hier langskwam, dan wist je het ook ineens
Mijn afscheidsfeest voor de familie
zal doorgaan om 01/08/2008
Ciao
maar als je toevallig hier langskwam, dan wist je het ook ineens
Mijn afscheidsfeest voor de familie
zal doorgaan om 01/08/2008
Ciao
vrijdag 18 juli 2008
Afscheid
Afscheid..
is het nu in België over een maand
of in Peru binnen 7 maand, het valt me zwaar.
Het vertrek van een goede vriend naar Honduras voor een gelijkaardig project als het dat van mij, heeft me doen nadenken.
Een heel nieuw leven ligt te wachten op mij.
Het begin van het volgende hoofdstuk in mijn leven.
Haha, best grappig.
Hoe dichter mijn vertrekdatum hoe meer je er over na begint te denken. Het was slechts enkele dagen geleden dat het tot me doordrong dat ik jullie een goede 6 maand (misschien nog iets meer) zou moeten missen.
Ik was zo bezig met de voorbereidingen, de vrolijke aspecten.
Maarja zo zal het weerzien des te leuker zijn.
Het was dus eventjes om duidelijk te maken dat ik jullie allemaal zal missen.
Melig haha
kus.
is het nu in België over een maand
of in Peru binnen 7 maand, het valt me zwaar.
Het vertrek van een goede vriend naar Honduras voor een gelijkaardig project als het dat van mij, heeft me doen nadenken.
Een heel nieuw leven ligt te wachten op mij.
Het begin van het volgende hoofdstuk in mijn leven.
Haha, best grappig.
Hoe dichter mijn vertrekdatum hoe meer je er over na begint te denken. Het was slechts enkele dagen geleden dat het tot me doordrong dat ik jullie een goede 6 maand (misschien nog iets meer) zou moeten missen.
Ik was zo bezig met de voorbereidingen, de vrolijke aspecten.
Maarja zo zal het weerzien des te leuker zijn.
Het was dus eventjes om duidelijk te maken dat ik jullie allemaal zal missen.
Melig haha
kus.
dinsdag 15 juli 2008
De familie
Hi, eventjes eruit want het was een drukke week :D.
Ondertussen zijn het nog 35 dagen.
Ik heb een paar weken geleden informatie gekregen over mijn gastfamilie, ik was super blij en ben nog steeds super benieuwd.
De familie Carlos woont in sullana en dat ligt in Piura.
Mijn vader is 61, mijn moeder 58, mijn broer 26 en mijn zus 23. Misschien wel wat oud, maar uiteindelijk zit ik thuis ook tussen oudere mensen :D.
Mijn vader werkt in een bedrijf als manager, maar ik weet niet goed of die status vergelijkbaar is met een manager in België. Hoogstwaarschijnlijk niet.
We hebben tijdens het laatste afs-weekend weekend een sketch gedaan waarbij het gezin hun gast was vergeten op te halen, na de eerst 2 weken 'inleving'.
(Gedurende de eerste 2 weken krijgen we samen met nog andere afs'ers een cursus spaans en inleving in de cultuur)
Natuurlijk, want ik denk dat ik zoiets uitstraal van: 'pest mij' ;) , kozen ze mij uit om deze situatie te illustreren. Iedereen werd afgehaald, de ene door een 'gewoon' koppel, de andere door een lesbisch koppel en nog een andere door een single man. Wie bleef er over .. juist ja IK. :D
Haha, ineens begon de zogezegde buschauffeur tegen mij in het spaans te roepen en heel hevig te bewegen. Tja wat doe je als je nog geen spaans kan ... een beetje teruglachen ofzo :D
Hopenlijk als dat moment bij mij aanbreekt, dat mijn familie mij moet komen halen, dat ik al een beetje spaans kan zodat ik er niet weer eenzaam achterblijf!! :D
BTW: Als je vragen bij iets zou hebben vraag gerust,
and if you feel like it you can always post a comment.
Xx.
Ondertussen zijn het nog 35 dagen.
Ik heb een paar weken geleden informatie gekregen over mijn gastfamilie, ik was super blij en ben nog steeds super benieuwd.
De familie Carlos woont in sullana en dat ligt in Piura.
Mijn vader is 61, mijn moeder 58, mijn broer 26 en mijn zus 23. Misschien wel wat oud, maar uiteindelijk zit ik thuis ook tussen oudere mensen :D.
Mijn vader werkt in een bedrijf als manager, maar ik weet niet goed of die status vergelijkbaar is met een manager in België. Hoogstwaarschijnlijk niet.
We hebben tijdens het laatste afs-weekend weekend een sketch gedaan waarbij het gezin hun gast was vergeten op te halen, na de eerst 2 weken 'inleving'.
(Gedurende de eerste 2 weken krijgen we samen met nog andere afs'ers een cursus spaans en inleving in de cultuur)
Natuurlijk, want ik denk dat ik zoiets uitstraal van: 'pest mij' ;) , kozen ze mij uit om deze situatie te illustreren. Iedereen werd afgehaald, de ene door een 'gewoon' koppel, de andere door een lesbisch koppel en nog een andere door een single man. Wie bleef er over .. juist ja IK. :D
Haha, ineens begon de zogezegde buschauffeur tegen mij in het spaans te roepen en heel hevig te bewegen. Tja wat doe je als je nog geen spaans kan ... een beetje teruglachen ofzo :D
Hopenlijk als dat moment bij mij aanbreekt, dat mijn familie mij moet komen halen, dat ik al een beetje spaans kan zodat ik er niet weer eenzaam achterblijf!! :D
BTW: Als je vragen bij iets zou hebben vraag gerust,
and if you feel like it you can always post a comment.
Xx.
donderdag 10 juli 2008
Nog 40 dagen
We beginnen op een ronde datum .. stiekem puur toeval :D
De voorbereidingen zijn vollop in de gang. Van het zoeken naar een gepaste gsm, het halen van een visum, paspoort, ...
Het is allemaal wel leuk spannend.
Maar buiten al deze dingen weet ik echt niet wat ik moet verwachten. Ik heb al veel emails en telefoonnummers van mensen die naar peru zijn geweest. Stuk voor stuk zijn dit fantastische mensen en stellen ze me allemaal gerust.
Het gaat wel allemaal nog wat hectisch worden ... Ik heb namelijk 18 augustus mijn herexamens en de 19de vertrek ik dan om half 6 's morgens.
Zien dat alles in orde is dus :D :S
De voorbereidingen zijn vollop in de gang. Van het zoeken naar een gepaste gsm, het halen van een visum, paspoort, ...
Het is allemaal wel leuk spannend.
Maar buiten al deze dingen weet ik echt niet wat ik moet verwachten. Ik heb al veel emails en telefoonnummers van mensen die naar peru zijn geweest. Stuk voor stuk zijn dit fantastische mensen en stellen ze me allemaal gerust.
Het gaat wel allemaal nog wat hectisch worden ... Ik heb namelijk 18 augustus mijn herexamens en de 19de vertrek ik dan om half 6 's morgens.
Zien dat alles in orde is dus :D :S
Abonneren op:
Posts (Atom)
