Estoy combiando

Hola otra vez
Acá todo es bien, el otro día estuve pensando de mi vida y creo que ahorita estoy feliz con todo como es. Tengo mis amigos y amigas en Bélgica pero estoy también disfrutando de Perú. Por eso quiero decir gracias a todo las gentes que tenían confianza en mí antes de venir acá.
Ahora estoy también curiosa como estas en Bélgica naturalmente. Por eso dime algunas cosas de tu vida que puedo saber que ustedes son bien.

Mi vida acá esta cambiando …
Mijn leven hier is aan het veranderen ...

Ik ben juist terug van mijn werk en vindt een gaatje om aan jullie te denken en jullie iets te laten weten van ondertussen, mijn dagelijkse routine.
Ik werk nog steeds in de 2 scholen, maar dat gaat waarschijnlijk snel veranderen.
Het is namelijk zo dat in de school waar ik in de namiddag werk, ik 30 miuten, of misschien iets meer, les geef.
Ze verwachten ons om hen te helpen met hun taal en zelfvertrouwen.
Dus ik doe wat me wordt opgedragen en sta braafjes de basis van de franse grammatica uit te leggen. Na mijn uitleg wordt er verwacht dat ik met hen praat, zodat ze zich beter op hun gemak voelen en dus zo hun zelfvertrouwen groeit.
Maar na mijn les zit ik 30 minuten met mijn vingertjes te draaien op een stoeltje in de hoek. Ze namelijk hun eigen lessen om te volgen. Het werd na 1.5 maand toch wel een beetje frustrerend, dus besloten ik en de zweedse iets te ondernemen.
We zijn zelf ander werk gaan zoeken. We hebben ouderlingentehuizen bezocht, gingen een school bezoeken op het platteland (vrij schrijnende situatie daar) ..
Een beetje ontmoedigd omdat onze zoektocht in sullana niets had opgeleverd, gingen we naar onze verantwoordelijke. Eveneens met niet veel hoop, omdat deze vrouw heel wisselend is. De ene dag is ze geïntereseerd, de andere dag niet.
We hadden geluk, legden onze situatie uit en hopen nu te kunnen gaan werken in een weeshuis of het rode kruis in Piura.
We hopen niet te veel want teleurstelling staat te glimlachen achter de hoek, maar we wachten af.

Dat is eignelijk één van de belangrijkste dingen in mijn leventje hier momenteel. De zoektocht naar een nuttige job, waarbij ik mensen kan helpen en zelf misschien ook iets kan leren.
Mijn werk nu maakte me op een bepaalde manier zo ongelukkig. Het weten dat, na al de tijd die jij er hebt ingestoken de mensen er toch niets mee gaan doen, of zelf geen moeite doen om te leren, deed een beetje pijn. De mensen op mijn werk hebben mij niet eens nodig, en ik voel me daardoor zo onnuttig en heb ik eveneens het gevoel dat ik mijn tijd daar aan het verdoen ben.
Maja nu ga ik dus stoppen met zagen want er de hemel is blauw en vol voorspoed.

Het is vandaag een dag zoals alle andere. Nu is het 10.52 en de zon begint echt warm te worden. Elke dag zon van 06.30 tot 18.00 ongeveer, met een soms ondragelijke piek om 12-14 uur. Ik ben echt benieuwd hoe het voor ons gaat aflopen in de zomer haha. Ik vrees een beetje dat ik ga smelten.

Mijn familie is nog steeds super fantastisch. We blijven groeien en delen met elkaar.
Het afgelopen weekend, waren mijn vrienden van thombes op bezoek en ze vertelden over hun families en werk. Ze wonen in het platteland, één heeft geen stromend water en de andere heeft een moeder die roddels over haar verspreid. Ik heb het dus zeer goed getroffen. Soms had ik gewenst dat ik misschien in een arme gezin had gewoond...
Om de cultuur en de reële situatie in peru meer te beleven, maar ik ga mijn leven hier echt niet beklagen. Ik heb de vrijheid en de mogelijkheid om elk weekend, als de kans zich voordoet, een nieuwe stad te bezoeken, en zal dus alle nodig cultuur die ik nodig heb beleven op die manier.

Het weekend van 12 okt. hebben we Cajamarca bezocht. Eventje heel kort, het is de stad waar de inka Athualpa regeerde over zijn rijk, en eveneens de stad waar de eerste strijd met het spaanse leger was.
Er waren dus vanalles dingen te zien, de kamer waar hij werd vastgehouden, ongeloofelijk veel kerken (een aanradertje voor ons oma, knipoog), maar vooral fantastische natuur en cultuur.
Het ligt in de sierra, het gebergt, op een hoogte van 1800 meter. Nog niet echt hoog voor Peru (vraag maar aan Wouter, hij zat op een 4.500 of misschien wel meer) maar zeker mooi.
Er is een legende in deze stad, dat op de top van één van de bergen in het midden van de stad, de inka zijn stoel 'silla' had om over zijn rijk uit te kijken. Deze hebben we bezocht en amai wat een uitzicht. Fantastisch. Ook de vrouwen in Cajamarca lopen nog rond in traditionele kleren, een beetje te vergelijken met Cuzco alleen in het in Cuzco nog meer.
Foto's en massaal meer uitleg volgt in België.

Maar dus zoals eerder in het spaanse stukje.. hoe gaat alles in mijn lief Belgiëlandje? De globale economische crisis heeft hopenlijk nog niet teveel sporen nagelaten?
Hoe is het met de studenten en de werkende mensen? Mensen die verhuizen of mensen die recent op kot zijn gegaan? Interessante reizen of huisdieren die zwanger zijn? Haha noem maar op ... ik ben nieuwsgierig.

Pero ahora tengo que descansar un ratito.
Que te vayas bien y suerte, Beso